Τέλη Οκτωβρίου θα βρεθώ με απευθείας πτήση 2,5 περίπου ωρών σε καινούργιο AEGEAN A320neo από την Αθήνα στην πρωτεύουσα του Γερμανικού κρατιδίου της Βαυαρίας, το κοσμοπολίτικο και γνωστό στους Έλληνες Μόναχο.
Το 1960 έπειτα από την υπογραφή της ελληνογερμανικής σύμβασης «Περί απασχολήσεως Ελλήνων εργατών στη Γερμανία» πολλοί Έλληνες μετανάστευσαν στο Μόναχο στα ανερχόμενα τότε εργοστάσια της Γερμανίας προς αναζήτηση καλύτερης ζωής. Οι περισσότεροι παρά τις δυσκολίες τα κατάφεραν περίφημα!
Αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας σε πληθυσμό - μετά το Βερολίνο και το Αμβούργο - με περίπου 1,4 εκ. κατοίκους, είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ίσαρ (παραπόταμος του Δούναβη) και αποτελεί σπουδαίο κόμβο συγκοινωνιών και μεταφορών. Είναι επίσης φημισμένο ευρωπαϊκό, βιομηχανικό και εμπορικό πολιτιστικό κέντρο και φυσικά η πρωτεύουσα της μπύρας και έδρα της πασίγνωστης αυτοκινητοβιομηχανίας BMW και πολλών άλλων διάσημων εταιριών τεχνολογίας και όχι μόνο.
Να αναφέρω ακόμα ότι αποτελεί ίσως την πλουσιότερη πόλη της Γερμανίας και αντίστοιχα μία από τις ακριβότερες.
Θα φτάσω πρωί (κατά τις 11:00) έτσι ώστε να εκμεταλλευτώ και ολόκληρη την ημέρα της άφιξής μου. Το αεροδρόμιο είναι το δεύτερο μεγαλύτερο της χώρας μετά της Φρανκφούρτης, είναι σύγχρονο και πολύ οργανωμένο. Σκεφτείτε ότι για να πάω στην παραλαβή αποσκευών από εκεί όπου αφίχθηκα, πήρα εσωτερικό τρένο του αεροδρομίου.
Για τη διαμονή μου έχω κλείσει δωμάτιο σε κατοικία στην περιοχή Laim, ήσυχη ¨οικογενειακή¨ περιοχή, περίπου 6 χλμ. από την παλιά πόλη του Μονάχου (κέντρο) αλλά με άνετες συγκοινωνίες προς αυτήν. Αξίζει να αναφέρω ότι πήγα περίπου 1 εβδομάδα μετά το τέλος του Oktoberfest, την διασημότερη γιορτή μπύρας στην Ευρώπη, και για κάποιο λόγο οι τιμές στις διανυκτερεύσεις ήταν εξωφρενικά υψηλές. Την ίδια διαπίστωση συνάντησα και σε διάφορους ταξιδιωτικούς οδηγούς και site που επισκέφτηκα στο internet πριν το ταξίδι μου, χωρίς όμως να βρω κάποια δικαιολόγηση.
Για τις μετακινήσεις μου έχω εγκαταστήσει την εφαρμογή MVV Munich όπου ηλεκτρονικά μπορεί κανείς να αγοράσει εισιτήριο για οποιοδήποτε μέσο και προορισμό της πόλης. Συγκοινωνιακά η πόλη χωρίζεται σε ζώνες (κάτι σαν ομόκεντρους κύκλους γύρω από τον κεντρικό σταθμό) και οι τιμές διαμορφώνονται ανάλογα τη ζώνη. Από το αεροδρόμιο υπάρχουν δύο γραμμές τρένων που οδηγούν στην πόλη (S1 και S8) παρόμοιας χρονικής διάρκειας αλλά διαφορετικής κατεύθυνσης (η S1 δυτικά η S8 ανατολικά). Εγώ θα επιβιβαστώ στην S8 με κόστος 16€ και θα μετεπιβιβαστώ σε μετρό (U5) στον Κεντρικό σταθμό (Hauptbahnhof) για να φτάσω τελικώς στον προορισμό μου (Laimer Platz). Για τις υπόλοιπες μετακινήσεις μου είχα επιλέξει ημερήσιο εισιτήριο για την κεντρική ζώνη μέσα στην οποία βρίσκονται όλα τα κύρια αξιοθέατα της πόλης, μόλις με 8,80 €. Στους ηλεκτρονικούς πίνακες των συρμών υπάρχουν σε κάθε στάση πληροφορίες και για τις διαθέσιμες μετεπιβιβάσεις στα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς. Το σύστημα συγκοινωνιών σε συνδυασμό με την εφαρμογή είναι κατά τη γνώμη μου από τα πιο κατανοητά και εύχρηστα που έχω συναντήσει σε μεγάλη Ευρωπαϊκή πόλη.
Αφού τακτοποιηθώ στο δωμάτιο πρώτος προορισμός θα είναι το μπαρόκ παλάτι του 17ου αιώνα, το Νίμφενμπουργκ (Schloss Nymphenburg) δηλαδή το Παλάτι των Νυμφών. Αποτελούσε την θερινή κατοικία του οίκου Βίτελσμπαχ, Βαυαρικής Δυναστείας Βασιλέων, της οποίας μέλος ήταν και ο πρώτος Βασιλέας της Ελλάδος, Όθων.
Για να φτάσω εκεί θα μετακινηθώ με λεωφορείο το οποίο είχε δεύτερη καμπίνα επιβατών κοτσαρισμένη στο κυρίως όχημα, σαν τρέιλερ δηλαδή. Λίγο περίεργη η αίσθηση μπορώ να πω, αλλά όλα καλά! Φτάνοντας στη στάση όπου βρίσκεται το παλάτι ξεχωρίζει από τον δρόμο το μακρόστενο υδάτινο κανάλι που οδηγεί σε λίμνη έξω από το επιβλητικό κτίριο του παλατιού, το οποίο αρχικά εντυπωσιάζει με το μέγεθός του.
Οι εξωτερικοί χώροι είναι μεγάλοι με γκαζόν και λουλούδια, προσεγμένοι, ενώ πάπιες και κύκνοι κυκλοφορούν ελεύθερα παντού. Το ίδιο συμβαίνει και στους εσωτερικούς κήπους (πάρκο). Δυστυχώς λόγω εποχής τα αγάλματα ήταν σκεπασμένα προφανώς για προστασία από τα καιρικές συνθήκες ενόψει χειμερινής περιόδου. Λοιποί επισκέψιμοι χώροι όπως μουσείο αμαξών ή μικρότερα παλάτια στο πάρκο ήταν κλειστά. Το κανάλι συνεχίζεται και στο ¨εσωτερικό¨ πάρκο ενώ δίπλα ακριβώς βρίσκεται και ο βοτανικός κήπος της πόλης. Η επίσκεψη έως εδώ είναι ελεύθερη και δωρεάν για όλους.
Για το εσωτερικό του παλατιού θα αγοράσω εισιτήριο στο ισόγειο των εγκαταστάσεων (υπάρχει σήμανση) το οποίο κοστίζει 8€ για επίσκεψη στα δωμάτια του κυρίως κτιρίου. Εσωτερικά υπάρχουν πολλά θεματικά δωμάτια που διαδέχονται το ένα το άλλο, εντυπωσιακοί χώροι όπως η κυρίως αίθουσα και βασιλικοί διάδρομοι με μεγάλους πίνακες ενώ όλα φαίνονται καλοδιατηρημένα. Σε αντίθεση με άλλα αντίστοιχα παλάτια εδώ η φωτογραφία και η βιντεοσκόπηση επιτρέπονται.
Επόμενος σταθμός ΒΑ του Παλατιού και στο καταπράσινο Ολυμπιακό πάρκο.
Το Ολυμπιακό πάρκο αποτέλεσε την καρδιά των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων που διεξήχθησαν στο Μόναχο το 1972.
Αν έχετε στο μυαλό σας κάτι ανάλογο του ΟΑΚΑ ξεχάστε το. Εδώ μιλάμε για μία τεράστια κατάφυτη έκταση με τα Ολυμπιακά κτίρια να βρίσκονται αρμονικά ανάμεσα σε δέντρα, πάρκα, λίμνες και πεζοπορικές – ποδηλατικές διαδρομές μέσα στη φύση. Ο σχεδιασμός του πάρκου είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός (αρχιτέκτονες Gunther Grzimek και Frei Otto) ενώ για την κατασκευή του χρειάστηκαν 4 χρόνια από το 1968 έως το 1972. Επίσης υπάρχουν πολλές δραστηριότητες για τους επισκέπτες στους χώρους του Πάρκου, τις οποίες θα βρείτε διαθέσιμες στην πρακτική ιστοσελίδα του.
Από όπου και να βρεθεί κανείς βέβαια ξεχωρίζει ο 290 μέτρων Ολυμπιακός Πύργος που δεσπόζει στον χώρο. Εννοείται θα ανέβω, ενώ το εισιτήριο κοστίζει 13€ και το αγόρασα στην είσοδο του Πύργου όπου και υπήρχαν ασανσέρ για την άνοδο. Στον πρώτο χώρο που βρέθηκα (με τζαμαρία τριγύρω) υπάρχει καφετέρια και διάφορες εκθέσεις φωτογραφίας, κάποια διαδραστικά παιχνίδια, ενώ η θέα κόβει την ανάσα. Απεριόριστη οπτική προς κάθε κατεύθυνση με το Μόναχο στο πιάτο! Στο βάθος διακρίνονται και οι Άλπεις. Υπάρχουν δύο ακόμα επίπεδα πιο επάνω (με σκάλες) ακάλυπτα, ιδανικά για ανεμπόδιστες φωτογραφίες.
Μετά τον Πύργο και την αναζωογονητική επίσκεψη στους χώρους του πάρκου θα περάσω και από την έδρα της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας BMW που βρίσκεται κοντά, καθώς υπάρχει ελεύθερη επισκέψιμη έκθεση αλλά και το ανάλογο μουσείο.
Βράδυ πλέον θα επιβιβαστώ στην γραμμή U3 του μετρό (από το κτίριο BMW) για να επισκεφθώ το ιστορικό κέντρο και την διάσημη Marienplatz. Η συγκεκριμένη πλατεία αποτελεί το σήμα κατατεθέν της πόλης, σημείο συνάντησης και αφετηρία περιπάτου. Στην πλατεία ξεχωρίζει φυσικά το νεογοτθικό Δημαρχείο με τον Πύργο Γκλόκενσπιλ πάνω στον οποίο υπάρχει ρολόι με ομοιώματα (σαν κουκλοθέατρο) τα οποία ανά διαστήματα αναπαριστούν διάφορα ιστορικά γεγονότα της πόλης. Ακριβώς μπροστά από τον πύργο βρίσκεται και η πανέμορφη στήλη του 1638 με το χρυσό άγαλμα της Παναγίας στην κορυφή. Το Δημαρχείο αξίζει να το παρατηρήσετε και να περπατήσετε γύρω του ενώ υπάρχουν και αίθρια εντός του κτιρίου προσβάσιμα για το κοινό.
Άλλα ενδιαφέροντα κτίρια στην πλατεία είναι το παλιό Δημαρχείο (και αυτό με πύργο και ρολόι) με την εναέρια πεζογέφυρα ακριβώς από πίσω του, το σιντριβάνι του ψαρά, ο Ναός του Αγίου Πέτρου και το άγαλμα της Ιουλιέτας (ναι της ηρωίδας του Σαίξπηρ). Αφιέρωσα αρκετό χρόνο στην πλατεία καθώς είχε αρκετή κίνηση, οι φωτισμοί στα κτίρια ήταν ωραίοι και γενικά είναι αυτό το σημείο που αξίζει να κάτσεις να παρατηρείς τον κόσμο γύρω σου και να νιώθεις τον παλμό της πόλης που επισκέπτεσαι.
Και γιατί έγραψα ότι η πλατεία αποτελεί αφετηρία περιπάτου; Διότι από εδώ ξεκινούν τρείς διαδρομές που έκανα και βράδυ και ημέρα και τις προτείνω. Η μία είναι δυτικά στην πεζοδρομημένη Kaufingerstraße - Neuhauser η οποία καταλήγει στην Karlsplatz. Πρόκειται ίσως για τον διασημότερο δρόμο της πόλης στον οποίο βρίσκονται εμπορικά καταστήματα, καφέ, εστιατόρια και διάφορα αξιοθέατα όπως η μεσαιωνική Πύλη Karlstor, η εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, για τους ποδοσφαιρόφιλους η μπουτίκ της FC Bayern και τα ¨τυχερά¨ γλυπτά του αγριογούρουνου (βλέπε Κάτι μου θυμίζει part 1) και του γατόψαρου.
Ακριβώς στα αγαλματίδια αυτά θα οδηγηθώ στον σαν ψεύτικο πεζόδρομο Augustinerstraße ο οποίος θα με οδηγήσει στον επιβλητικό (αλλά όχι και τόσο όμορφο συγκριτικά) Καθεδρικό Ναό του Μονάχου, την γοτθική εκκλησία του 15ου αιώνα, Φράουενκιρχε (Frauenkirche). Ο Ναός βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία (Frauenplatz) δημιουργώντας μία ωραία ατμόσφαιρα την οποία μπορείτε να απολαύσετε σε ένα από τα καλόγουστα μαγαζιά που βρίσκονται τριγύρω.
Δεύτερη διαδρομή που θα ακολουθήσω είναι δυτικά (και λίγο νότια) της πλατείας περνώντας κάτω ακριβώς από τον Πύργο του παλαιού Δημαρχείου. Εδώ θα περιπλανηθώ σε πολλά διασταυρούμενα στενά δρομάκια μεσαιωνικού τύπου , ενώ έχω την εντύπωση ότι σε αυτήν την περιοχή βρίσκονται τα περισσότερα bars, καφέ και μπυραρίες όπως η φημισμένη Χοφμπροϊχάους η οποία λειτουργεί ανελλιπώς από τον 16ο αιώνα αλλά και ιστορικά κτίρια όπως η Αυτοκρατορική κατοικία Alter Hof.
Πιο νότια θα συναντήσω τη υπαίθρια αγορά Viktualienmarkt και η βόλτα μου θα τερματίσει στα όρια και πάλι της παλιάς πόλης και στην μεσαιωνική Πύλη Isartor. Εδώ αξίζει να σημειώσω οτι η μπυραρίες και τα μαγαζιά το βράδυ ήταν γεμάτες από κόσμο, πολύ πολύ μπύρα παντού, ενώ παρατήρησα μερικά πολύ όμορφα εστιατόρια.
Τρίτη διαδρομή από την Marienplatz θα με οδηγήσει βόρεια στους πεζόδρομους Weinstraße και Theatinerstraße μέχρι την πλατεία Odeonsplatz. Θα περπατήσω στην πλαϊνή πλευρά του Δημαρχείου όπου βρίσκονται κάποια πολύ ωραία καφέ με τραπεζάκια έξω, εν συνεχεία κατά μήκος των Βασιλικών Ανακτόρων και μέσα στους κήπους αυτών (Hofgarten). To κτίριο των ανακτόρων δεν είναι κάτι σπουδαίο αρχιτεκτονικά, οι κήποι (ανοιχτοί για όλους) είναι ότι πρέπει για χαλαρό περίπατο ενώ στο τέλος τους διακρίνεται και το κυβερνητικό κτίριο της Βαυαρικής καγκελαρίας. Έξοδος από του κήπους και στην πλατεία θα θαυμάσω το μνημείο Feldherrnhalle του 19ου αιώνα για τον βαυαρικό στρατό με τα τεράστια αγάλματα, την εντυπωσιακή μπαρόκ καθολική εκκλησία του 16ου αιώνα Theatinerkirche και το άγαλμα του έφιππου βασιλιά Λουδοβίκου Α'.
Ο δρόμος που βρίσκομαι φέρει την ονομασία του βασιλιά και στην ευθεία του οδηγεί στην Εθνική βιβλιοθήκη του Μονάχου, περνάει από το Πανεπιστήμιο και καταλήγει στην Πύλη (αψίδα) της Νίκης. Δυστυχώς όμως δεν θα φτάσω μέχρι εκεί καθώς μετά από μια τόσο γεμάτη μέρα είμαι εξαντλημένος. Θα επιβιβαστώ στο μετρό (Odeonsplatz U5) και επιστροφή (Laimerplatz) για ξεκούραση!
Πρωί της επομένης θα πάρω καφέ και πρωινό - αλμυρό pretzel (γερμανικό κουλούρι) - από φούρνο στη γειτονιά που μένω (ναι παντού στην Ευρώπη υπάρχουν φούρνοι με καφέ, όπως και καφετέριες με τραπεζάκια έξω δεν είναι ελληνικό προνόμιο όπως κάποιοι ακόμα πιστεύουν) και θα επιστρέψω πάλι στην Odeonsplatz. Οι τιμές που συνάντησα για καφέ στο χέρι ήταν από 2,70€ έως 4,20€.
Από εκεί θα συνεχίσω στην οδό Μαξιμιλιανού (Maximilianstraße) και στη πλατεία Max-Joseph. Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει το άγαλμα του πρώτου βασιλιά της Βαυαρίας Μαξιμιλιανού ενώ ξεχωρίζει η Κρατική Όπερα και η πλευρά των Βασιλικών Ανακτόρων. Στην συγκεκριμένη οδό βρίσκονται επίσης και τα πιο ακριβά εμπορικά καταστήματα γνωστών πολυτελών οίκων ρουχισμού, ρολογιών κτλ. Τα supercars εδώ είναι συνηθισμένη εικόνα!
Η Maximilianstraße θα με οδηγήσει τελικώς στον ποταμό ΄Ισαρ, πάνω από το νησάκι Πράτερ και στο πρώην Βασιλικό Παλάτι και νυν έδρα του βαυαρικού Κοινοβουλίου, Maximilianeum.
Από εδώ θα συνεχίσω βόρεια μέσα από πάρκο (το οποίο μαντέψτε πως ονομάζεται, Maximiliansanlagen φυσικά) έως ότου συναντήσω το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος, το χρυσό άγαλμα του Αγγέλου της Ειρήνης (Friedensengel). Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο ολόχρυσο άγαλμα αγγέλου του 1899 ύψους 38 μέτρων, και ουσιαστικά αποτελεί αντίγραφο της Νίκης του Παιωνίου, αρχαιοελληνικού αγάλματος που εκτίθεται στην Αρχαία Ολυμπία. Αντίστοιχης αρχαιοελληνικής επιρροής είναι και η βάση του αγάλματος με τις κόρες να στηρίζουν ως κίονες την κατασκευή αλλά και την κορινθιακού ρυθμού στήλη πάνω στη οποία ¨κάθεται¨ το χρυσό άγαλμα. Σε κάθε περίπτωση ένα πανέμορφο και επιβλητικό μνημείο.
Είναι εμφανής παντού σε βασιλικά κτίρια, διάκοσμους, μνημεία αλλά και στις τέχνες της Βαυαρίας η αγάπη προς καθετί αρχαιοελληνικό (ειδικά από τον οίκο Βίτελσμπαχ), με αποκορύφωμα την κατασκευή μέχρι και αντιγράφου του Παρθενώνα στην πόλη Ρέγκενσμπουργκ.
Από τον Άγγελο θα περάσω τη γέφυρα Luitpoldbrücke πάνω από τον ΄Ισαρ, και στον δρόμο Prinzregentenstraße έτσι ώστε να επιστρέψω στο κέντρο. Στη διαδρομή αυτή θα περάσω από το Εθνικό Βαυαρικό Μουσείο και θα σταθώ σε ένα γεφυράκι στον ποταμό Άισμπαχ το οποίο ουσιαστικά βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του πάρκου ¨Αγγλικός κήπος¨. Σε αυτό το σημείο τα νερά του ποταμού ρέουν ορμητικά καθ΄ όλη την διάρκεια του χρόνου καθιστώντας το ιδανικό για σέρφινγκ! Πολύ απρόσμενο και εντυπωσιακό!
Αφού ξεκουραστώ λίγο χαζεύοντας τους επίδοξους σέρφερ να προσπαθούν να ισορροπήσουν στα κυματώδη νερά του ποταμού, θα μπω στους χώρους του Αγγλικού κήπου. Πρόκειται για ένα αχανές καταπράσινο πάρκο, ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, με γκαζόν, κάθε λογής δέντρα, λίμνες, γήπεδα, μνημεία και χώρους αναψυχής. Κυριολεκτικά ο ¨πνεύμονας¨ πρασίνου του Μονάχου.
Με έκταση 3,75 km2 o Αγγλικός Κήπος είναι ένα τεράστιο αστικό πάρκο, φανταστείτε περίπου 13 φορές το μέγεθος του Ζαππείου ή σε ευθεία ένας κήπος από το Σύνταγμα έως την μαρίνα Φλοίσβου!
Δεν θα διασχίσω όλο το πάρκο καθώς επόμενος σταθμός μου θα είναι η Allianz Arena για να παρακολουθήσω ποδοσφαιρικό αγώνα στην έδρα της Bayern Munich, αντικειμενικά από τις πιο επιτυχημένες ομάδες ποδοσφαίρου στην Ευρώπη. Το εισιτήριό μου για τον αγώνα το είχα εκδώσει διαδικτυακά από την επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας. Η πόλη ζούσε από το πρωί στους ρυθμούς του αγώνα καθώς οπαδοί με τις εμφανίσεις και τα κασκόλ της αγαπημένης τους ομάδας είχαν κατακλύσει τους δρόμους και τα μαγαζιά της. Για τις μετακινήσεις των οπαδών υπήρχαν επιπλέον συρμοί στο μετρό για διευκόλυνση ενώ πουθενά δεν παρατήρησα επεισόδια χουλιγκανισμού ή φασαρίες παρά την απεριόριστη κατανάλωση μπύρας. Η πρόσβαση στο γήπεδο ήταν πανεύκολη ενώ έφιπποι αστυνομικοί παρατηρούσαν διακριτικά την είσοδο των φιλάθλων.
Το γήπεδο κατάμεστο από κόσμο παρόλο που δεν ήταν κάποιος σπουδαίος βαθμολογικά αγώνας, υπερσύγχρονο και εντυπωσιακό τόσο σε μέγεθος όσο και σε μορφή! Το μόνο αρνητικό, μπύρα και απλό hot dog στο γήπεδο, 16€! Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική, και η αναχώρηση ήταν το ίδιο εύκολη και άνετη με την άφιξή μου στο γήπεδο. Τελευταία βραδιά στη πόλη, τελευταία βόλτα στο ιστορικό κέντρο και επιστροφή στο δωμάτιο.
Την επόμενη το πρωί είχα σκοπό να επισκεφτώ το Bavariapark με το γιγαντιαίο άγαλμα της Βαυαρίας ακριβώς δίπλα στο χώρο που γίνεται κάθε χρόνο το Oktoberfest, αλλά τελικά θα περιοριστώ σε βόλτα σε πιο κοντινό πάρκο, στο Westpark.
Με τις εικόνες αυτές θα τελειώσει η διαμονή μου στο Μόναχο, μία πόλη που θα μπορούσε άνετα να σταθεί ως πρωτεύουσα σε ένα μικρότερο κράτος, ιστορική, ενδιαφέρουσα, ίσως όχι η πιο όμορφη αλλά ιδανική αφετηρία για να συνεχίσω τη διαδρομή μου νότια προς τις Γερμανικές Άλπεις και τα γραφικά χωριά τους.
Spoov ratings / Munich
Αισθητική/Αρχιτεκτονική
Τυπική κεντροευρωπαϊκή πόλη με το παλιό μεσαιωνικό κέντρο και κάποια ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά κτίρια. Γενικά δέν εντυπωσιάζει και δίνει την αίσθηση ότι υπάρχει μια έλλειψη "σύνδεσης" μεταξύ παλαιού και νέου, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.
Φαγητό/Διασκέδαση
Αρκετά ζωντανή πόλη, πολλές επιλογές,άπειρες μπυραρίες, πολύ ωραία wine bars και εστιατόρια. Οι μπύρες αξίζουν, το φαγητό μέτριο.
Συγκοινωνίες/Μετακίνηση
Κορυφαίο σύστημα συγκοινωνιών, ειδικά όπως προανέφερα σε συνδυασμό με την αντίστοιχη εφαρμογή.
Κόσμος/Εξυπηρέτηση
Φιλικός κόσμος και η εξυπηρέτηση παραπάνω από ικανοποιητική παντού.
Αίσθημα Ασφαλείας
Δεν προβληματίστηκα πουθενά και για κανένα λόγο και το ίδιο αίσθημα ασφαλείας υπήρχε και στον κόσμο γύρω μου.
Καθαριότητα
Κάτι που δέν περίμενα ήταν ότι υπήρχαν αρκετά σκουπίδια σε διάφορα σημεία, πολλά παρατημένα ποτήρια και μπουκάλια μπύρας και πάρα πολλά αποτσίγαρα στο έδαφος. Το πρωί είδα βέβαια να καθαρίζουν τα πάντα.
Ακόμα ένας ωραίος ταξιδιωτικός προορισμός!