Βουδαπέστη και Πράγα, στα γρήγορα.

Κατά τη διάρκεια ενός οδικού ταξιδίου στην κεντρική Ευρώπη, δύο από τις στάσεις μας αποτέλεσαν και οι παραπάνω αρκετά γνωστές και αγαπητές στους Έλληνες ταξιδιώτες, πρωτεύουσες. Η Βουδαπέστη ιστορικά συνδέεται πολύ περισσότερο με τη Βιέννη όμως επειδή αφιέρωσα δύο ξεχωριστά post για την πρωτεύουσα της Αυστρίας, θα την συνδυάσω με την Πράγα σε ένα σύντομο post καθώς το φωτογραφικό μου υλικό είναι φτωχό.

Στην Τσεχία θα εισέλθουμε από το νότιο συνοριακό σημείο με την Αυστρία Mikulov χωρίς καμία καθυστέρηση ή έλεγχο. Θα συναντήσουμε στενό οδικό δίκτυο (1 ή 2 λωρίδες στο μεγαλύτερο μέρος του) μέτριο οδόστρωμα, πολλά οδικά έργα, αλλά αρκετά όμορφη και ενδιαφέρουσα διαδρομή καθώς συναντούμε πλήθος κωμοπόλεων και χωριών, πολύ όμορφο επαρχιακό φυσικό περιβάλλον και διάφορες ιστορικές τοποθεσίες. Θα χρειαστούμε 2,5 ώρες για να διασχίσουμε 250 χλμ και να φτάσουμε στην πρωτεύουσα της χώρας, την Πράγα.

Η Πράγα είναι πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Τσεχίας με περίπου 1,5 εκ. κατοίκους. Την διαρρέει ο ποταμός Μολδάβας, βρίσκεται στην περιοχή της Βοημίας και ξεχωρίζει για τη μεσαιωνική ομορφιά και αρχιτεκτονική της.

Στην πόλη θα μπούμε από τον κεντρικό δρόμο Legerova και θα κατευθυνθούμε στο ξενοδοχείο διαμονής μας Old Prague Hotel. Μέτριο ξενοδοχείο, σχετικά οικονομικό, σε καταπληκτική όμως τοποθεσία. Απο εκεί αφού τακτοποιηθούμε θα φτάσουμε σε ελάχιστο χρόνο περπατώντας σε μεσαιωνικά στενά στην Πλατεία της Παλιάς Πόλης του 12ου αιώνα, την καρδιά της Πράγας με τη φανταστική γοτθική (και όχι μονο) αρχιτεκτονική, Εδώ πραγματικά η εικόνα παραπέμπει σε προηγούμενους αιώνες, με μεγαλοπρεπή μνημεία, περίτεχνες κατασκευές και εντυπωσιακούς ναούς. Ο ναός του Αγίου Νικολάου του 12ου αιώνα, ο πανέμορφος επιβλητικός γοτθικός ναός της Παναγίας με τους 80 μέτρων πύργους της, το ανάκτορο Κίνσκι που στεγάζει την Εθνική βιβλιοθήκη είναι κάποια από αυτά αλλά φυσικά ο Πύργος με το εντυπωσιακότερο αξιοθέατο της πόλης, το αστρονομικό ρολόι.

Το αστρονομικό ρολόι της Πράγας ή orloj από το ελληνικό ωρολόγιον, σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον ωρολογοποιό Mikulas και τον μαθηματικό και αστρονόμο Jan Sindel. Λειτούργησε πρώτη φορά το 1410 και ο μύθος λέει πως οι υπεύθυνοι του Δήμου τύφλωσαν τον Mikulas έτσι ώστε να μην επαναλάβει τέτοιο αριστούργημα. Δυστυχώς κατά τον Β'ΠΠ καταστράφηκε ολοσχερώς, όμως οι Τσέχοι το ανακατασκεύασαν πιστά. Το ρολόι είναι πράγματι πανέμορφο με καταπληκτικές λεπτομέρειες και λειτουργίες εκτός της ώρας (4 ώρες, σημερινή, παλιά Βοημίας, Βαβυλωνίας και αστρονομική) όπως οι φάσεις της ημέρας, της σελήνης, ημερολόγιο αλλά και ζωδιακό κύκλο. Κάποιες ώρες επίσης συμβαίνει και παρέλαση φιγούρων (Απόστολοι) σε κάθε χτύπημά του. Το συγκεκριμένο ρολόι δεν αποτελεί το παλαιότερο του είδους του στην Ευρώπη καθώς υπάρχουν πολλά ακόμη (Padova, Στρασβούργο, Lund, Lyon κ.α.) σίγουρα όμως είναι το πιο εντυπωσιακό.

Φυσικά ο κόσμος πολύς ενώ στη πλατεία θα βρούμε διάφορα "περίπτερα" με τοπικά προϊόντα όπου θα δοκιμάσουμε και το γλυκό του Δούναβη, τη γνωστή καμινάδα. Κάποιες παραφωνίες υπήρξαν καθώς εντύπωση μου έκαναν καταστήματα μασάζ Ασιατικής προελεύσεως σε ισόγεια πολύ όμορφων παραδοσιακών κτιρίων με πολύ έντονες πινακίδες, κάτι που σε τόσο κεντρικό σημείο και σε τέτοια κτίρια δεν το περίμενα και σίγουρα δεν ταιριάζουν. Θα περιπλανηθούμε στα όμορφα στενά πέριξ της πλατείας, θα δούμε την πλακέτα μνημείο του σπουδαίου λογοτέχνη του 20ου αιώνα, Φραντς Κάφκα ο οποίος γεννήθηκε και έζησε εδώ, την αντίστοιχη γκαλερί Kafka (εδώ βρίσκεται και το γραφείο συναλλάγματος για αλλαγή € σε Τσεχική Κορώνα, exchange που όλοι μου πρότειναν), την παλαιότερη σε λειτουργία (13ος αιώνας) εβραϊκή συναγωγή της Ευρώπης, τον "ακριβό" δρόμο Rue de Paris και μέσω αυτού θα καταλήξουμε στον Μολδάβα στο ύψος της γέφυρας Čechův.

Τον ποταμό διασχίζουν αρκετές γέφυρες για πεζούς ή οχήματα στην πόλη και υπάρχουν και κάποιες νησίδες όλες με τη δική τους μικρή ιστορία. Θα περπατήσουμε νοτιοδυτικά, θα περάσουμε την όμορφη γέφυρα Μάνες και το εντυπωσιακό κτίριο Rudolfinum (πολιτιστικός χώρος) και πλέον στο βάθος διακρίνεται το τεράστιο κάστρο της Πράγας και η μοναδική γέφυρα του Αγίου Καρόλου.

Η γέφυρα άρχισε να κατασκευάζεται επί βασιλιά Καρόλου IV ΤΟ 1357 και μέχρι το 1841 αποτελούσε τη μοναδική σύνδεση της περιοχής του παλατιού (δυτική παλαιά πόλη) με τη ανατολική. Έχει μήκος περί τα 500 μέτρα και πλάτος 10 και είναι διακοσμημένη με 30 μπαρόκ αγάλματα θρησκευτικών θεμάτων του 17ου αιώνα.

Στην γέφυρα θα μπούμε από τον εξίσου εντυπωσιακό σκουρόχρωμο πύργο και χωρίς υπερβολή ομολογώ πως σχεδόν άμεσα μεταφέρομαι σε άλλη εποχή. Η εικόνα είναι συγκλονιστική παρά τη πολυκοσμία. Η καταχνιά, ο ποταμός, η μυρωδιά, τα παλαιά κτίρια που ξεπροβάλλουν στο βάθος από τη δυτική μεριά, η ατμόσφαιρα της ίδιας της γέφυρας, τα σχεδόν απόκοσμα αγαλματίδιά της και στο βάθος το επιβλητικό κάστρο πραγματικά με αφήνουν άναυδο να απολαμβάνω το σκηνικό. Θαρρείς πως κάποια άμαξα θα σε προσπεράσει στο δρόμο της για το βασιλικό παλάτι.

Ακριβώς η ίδια ατμόσφαιρα υπάρχει και καθώς διασχίζουμε τη γέφυρα και μπαίνουμε στην δυτική παλιά πόλη η οποία νομίζω αποτελεί κλασικό παράδειγμα μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής και ρυμοτομίας. Στις δυτική όχθη επίσης θα βρείτε και το μουσείο Kafka. Πλέον ανηφορίζουμε στη Μάλα Στράνα (ονομασία της παλιάς πόλης) μέσα από στενά λιθόστρωτα δρομάκια και σκαλιά, θα δούμε την μπαρόκ εκκλησία του Αγίου Νικολάου, διάφορα ωραία μαγαζάκια για καφέ - φαγητό και θα φτάσουμε στην κυρίως πλατεία στο χώρο του κάστρου.

Το κάστρο της Πράγας χτίστηκε τον 9ο αιώνα - με διάφορες προσθήκες στα μετέπειτα χρόνια - υπήρξε πάντα η έδρα βασιλέων και προέδρων και είναι το μεγαλύτερο σε έκταση (70 χιλ τ.μ) κάστρο εποχής παγκοσμίως.

Το σύμπλεγμα γοτθικών και μπαρόκ μνημείων και κτιρίων εντυπωσιάζουν καθώς και η θέα προς την πόλη. Η είσοδος στους κυρίως χώρους κοστίζει 18 € το άτομο και περιλάμβάνει τους εσωτερικούς χώρους και αυλές του παλατιού, τον εντυπωσιακό γοτθικό καθεδρικό ναό του Αγίου Βίτου, την βασιλική του Αγίου Γεωργίου και τον δρόμο - χωριό των αλχημιστών.

Η Πράγα και η Βοημία κατ'επέκταση αποτέλεσαν για πολλούς αιώνες Δουκάτο - κομμάτι της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Μετά τον Β΄ΠΠ η χώρα ως Τσεχοσλοβακία προσχώρησε στο κομμουνιστικό ανατολικό μπλοκ έως ότου εγκαθιδρύθηκε η δημοκρατία το 1989. Το 1992 χωρίστηκε σε δύο κράτη τη Τσεχία και την Σλοβακία.

Μετά από τη βόλτα μας στους εξωτερικούς μόνο χώρους - λόγω χρόνου - του κάστρου θα κατηφορίσουμε απολαμβάνοντας τη θέα για να επιστρέψουμε στην ανατολική πλευρά της πόλης και να δούμε και κάποια πιο σύγχρονα αξιοθέατα. Θα επισκεφτούμε νότια της γέφυρας του Καρόλου το εντυπωσιακό κτίριο του Εθνικού θεάτρου, το πάρκο εθνικής αφύπνισης, τη γέφυρα Legii το μοντέρνο "σπίτι που χορεύει" στη γέφυρα Jiraskuv και από εκεί και πάλι εσωτερικά στο μοντέρνο γλυπτό περιστρεφόμενο κεφάλι του Κάφκα και τον αιωρούμενο άντρα με την ομπρέλα στη πολύ γραφική γειτονιά Myslikova.

Επόμενος προορισμός το Klementinum, η Εθνική Βιβλιοθήκη της πόλης και μία από τις ομορφότερες στον κόσμο, η οποία όμως δυστυχώς όταν φτάσαμε δεν ήταν επισκέψιμη. Βράδυ πλέον θα κάνουμε τελευταία βόλτα στη πόλη και θα φάμε παραδοσιακό Τσέχικο φαγητό (γκούλας) και τοπική μπύρα στο Restaurace Blatnice. Η Τσεχία υπόψιν φημίζεται για τις ποικιλίες μπύρας που παράγει. Για σουβενίρ και αναμνηστικά θα επιλέξουμε την επόμενη ημέρα το πρωί την υπαίθρια αγορά Havelsky και όχι τον τουριστικό δρόμο Karlova. Πολύ καλύτερες τιμές και περισσότερο ενδιαφέρον.

Η Πράγα με εξέπληξε μόνο ευχάριστα και σίγουρα θα επιθυμούσα να μείνω 3 γεμάτες ημέρες. Έντονα ατμοσφαιρική, ιστορική, άνετη για περπάτημα με καταπληκτική αρχιτεκτονική και πολλές επιλογές για τον επισκέπτη.

Αναχώρηση από την Τσεχική πρωτεύουσα για Αυστρία πάλι από το συνοριακό σημείο Mikulov και από εκεί για Ουγγαρία από το συνοριακό σημείο Hegyeshalom χωρίς κανέναν έλεγχο και συνεχίζουμε Βουδαπέστη. Η διαδρομή από τη στιγμή που θα μπούμε στην Ουγγαρία είναι άνετη αλλά ιδιαίτερα βαρετή και μονότονη με ελάχιστες εξαιρέσεις. Θα συναντήσουμε αρκετά οδικά έργα και κίνηση. Τόσο για την Ουγγαρία όσο και για την Αυστρία και την Τσεχία απαιτείται η προμήθεια βινιέτας, για να εισέλθετε με όχημα, που μπορείτε να εκδώσετε είτε ηλεκτρονικά είτε σε διάφορα σημεία της εκάστοτε χώρας (πρατήρια καυσμίμων, συνοριακά σημεία κ.ά). Στην Ουγγαρία το νόμισμα είναι το Φιορίνι με αναλογία περίπου 1 € προς 400 φιορίνια. Θα φτάσουμε στην πρωτεύουσα έπειτα από 2 ώρες περίπου από τη στιγμή που περάσαμε τα σύνορα στη χώρα από δυτικά. Πρώτες εικόνες πλησιάζοντας το κέντρο και οδηγώντας επάνω στη γέφυρα Πετέφι, μαρτυρούν μία μεγάλη, πολύβουη και πυκνοκατοικημένη πρωτεύουσα.

Η Βουδαπέστη είναι η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας, η μεγαλύτερη πόλη της καθώς και την μεγαλύτερη πόλη επί του Δούναβη ο οποίος και την διαρρέει. Ο πληθυσμός της αγγίζει τα 3 εκ. κατοίκους και ξεχωρίζει για μνημεία Unesco που την χαρακτηρίζουν.

Από την συγκεκριμένη γέφυρα θα κατευθυνθούμε προς την περιοχή που θα μείνουμε, την district VIII. Η Βουδαπέστη είναι πόλη έντονων αντιθέσεων και ενώ η περιοχή φαινόταν καλή, εγώ δεν θα τη πρότεινα για διαμονή. Το δωμάτιο πολύ καλό και οικονομικό αλλά το αίσθημα ασφαλείας γενικότερα χαμηλό, κάτι που μας προβλημάτιζε ιδιαίτερα τις βραδυνές ώρες.

Πρώτη μας έξοδος στους δρόμους και θα κινηθούμε προς το Κτίριο του Ουγγρικού Κοινοβουλίου, διανύοντας περίπου 5 χλμ μέσα στη πόλη που όπως προανέφερα, υπήρξαν σημεία που περπατούσαμε με ανησυχία. Βέβαια υπάρχει εκτενές δίκτυο λεωφορείων, τραμ και μετρό που εξυπηρετεί όλες τις περιοχές. Το εντυπωσιακό κτίριο του κοινοβουλίου βρίσκεται στην Ανατολική πλευρά του Δούναβη (Πέστη) ανάμεσα στα νερά του ποταμού και τη πλατεία Κόσουτ. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1885 και ολοκληρώθηκε πλήρως το 1904.

Ξεχωρίζει τόσο για το μέγεθός του όσο και για τα νεογοτθικά αρχιτεκτονικά του στοιχεία και τον επιβλητικό αναγεννησιακό του τρούλο. Το εσωτερικό του είναι επισκέψιμο συγκεκριμένες ώρες και ημέρες και κοστίζει 16€ το άτομο. Πραγματικά πανέμορφο κτίριο με την τοποθεσία του στις όχθες του Δούναβη και τον φωτισμό το βράδυ να προσφέρουν εντυπωσιακές εικόνες. Προχωρώντας παραποταμίως και νότια θα βρούμε και τα παπούτσια του Δούναβη, μνημείο για όσους εκτελέστηκαν εδώ και οι σωροί τους πετάχτηκαν στα νερά του ποταμού κατά τον Β'ΠΠ από τα φασιστικά όργανα της εποχής.

Ακόμα πιο νότια θα συναντήσουμε και ακόμα ένα σημείο κατατεθέν της πόλης, την διάσημη αλυσιδωτή γέφυρα ή γέφυρα Σέτσενι. Η γέφυρα άνοιξε το 1849 και τότε ήταν η μοναδική μόνιμη κατασκευή για πέρασμα επί του Δούναβη στη χώρα. Έχει μήκος 375 μέτρα και πλάτος 12. Είναι πέρασμα για οχήματα αλλά και για πεζούς, χαρακτηρίζεται νεοαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής και στις εισόδους της διακοσμείται από επιβλητικά αγάλματα λεόντων.

Το σημείο της γέφυρας θα το χαρακτήριζα ίσως το ωραιότερο στη πόλη καθώς στο βάθος δεσπόζει το κάστρο της Βούδας (δυτική πλευρά), τα πάντα εδώ φωτίζονται εντυπωσιακά και οι πλατείες και οι δρόμοι εκατέρωθεν της γέφυρας είναι πολύ προσεγμένοι.

Επίσης πλησίον της θα συναντήσουμε περίπτερα με τοπικά εδέσματα όπου και θα δοκιμάσουμε το τηγανητό Ουγγρικό ψωμί Lángos με τοπικό λουκάνικο Kolbász. Πολύ βαρύ και λαδερό, δεν θα το συνιστούσα. Στους εσωτερικούς δρόμους στο ύψος της γέφυρας επίσης υπάρχουν σημαντικά κτίρια όπως η Βασιλική του Αγίου Στεφάνου, η πλατεία με τη ρόδα της πόλης, η πλατεία ελευθερίας, κοσμοπολίτικοι πεζόδρομοι και ξενοδοχεία και πολλά καλά μαγαζιά για ποτό και φαγητό.

Στις πιο "λαϊκές" γειτονιές θα συναντήσουμε διάφορα μπαράκια με αρκετό κόσμο μέσα και έξω αλλά αρκετή φασαρία και σκουπίδια (μπουκάλια μπύρας, αποτσίγαρα, ποτήρια). Γενικά οι παραποτάμια βόλτα ήταν πιο γραφική και όμορφη τόσο στην Βούδα όσο και στην Πέστη με την διαφορά ότι στην δεύτερη σε πιο εσωτερικούς δρόμους υπάρχουν μέρη προς αποφυγή. Επιστροφή στο δωμάτιο για ξεκούραση με λεωφορείο από τον πολύ κεντρικό δρόμο Szabad sajtó (εισιτήρια σε αυτόματο μηχάνημα έκδοσης στη στάση).

Επόμενη ημέρα θα ξεκινήσουμε τη βόλτα μας και πάλι από την ανατολική πλευρά (Πέστη) και λίγο πιο βόρεια και αρκετά έξω από το κέντρο, στο μεγάλο πάρκο της πόλης. Εδώ θα δούμε την πλατεία Ηρώων με τα επιβλητικά αγάλματα των αρχηγών των φυλών των Μαγυάρων (Ούγγρων), λοιπών σπουδαίων ηγετών της χώρας και στο κέντρο η στήλη με το άγαλμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ στη κορυφή.

Στον χώρο του μνημείο έχει σχεδόν πάντα πολύ κόσμο και εδώ είναι τοποθετημένη θεματική επιγραφή της πόλης όπου όλοι βγάζουν φωτογραφίες. Την πλατεία πλαισιώνουν τα πολύ όμορφα νεοκλασικά κτίρια των μουσείων καλών τεχνών και μοντέρνας τέχνης.

Οι Μαγυάροι (Ούγγροι), αρχικά επτά φυλές, με όπλο την στρατιωτική τους ισχύ σχημάτισαν το πρώτο ενωμένο Βασίλειο τον 11ο αιώνα. Από το 1867 έως το 1918 αποτέλεσε μέρος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας (Αψβούργοι).

Στο μεγάλο και όμορφο πάρκο εδρεύουν επίσης τα διάσημα θερμικά λουτρά Σέτσενι. Χτισμένα το 1913 αποτελούνται από ένα όμορφο νεομπαρόκ σύμπλεγμα κτιρίων, πισίνες και δωμάτια λουτρών τα οποία είναι ιδιαίτερα αγαπητά στους ντόπιους. Πλησίον τους βρίσκεται και το τσίρκο της πόλης. Τίποτα από τα δυο δεν βρίσκεται στις προτιμήσεις μας οπότε θα αρκεστούμε σε βόλτα στους εξωτερικούς χώρους.

Προχωρώντας στο εσωτερικό του πάρκου θα συναντήσουμε το πανέμορφο κάστρο Vajdahunyad.

Κατασκευασμένο το 1896 για τον εορτασμό των 1000 χρόνων από την κατάληψη της λεκάνης των Καρπαθίων από τους Ούγγρους, σήμερα φιλοξενεί το μεγαλύτερο μουσείο γεωργίας στην Ευρώπη. Οι χώροι του είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακοί και τα κτίσματα διαφόρων αρχιτεκτονικών τάσεων που όμως συνθέτουν ένα όμορφο οπτικό αποτέλεσμα. Όλοι οι χώροι είναι προσβάσιμοι και η βόλτα εδώ απολαυστική.

Συνέχεια στη πλευρά της Βούδα, και μέσω της αλυσιδωτής γέφυρας θα ανηφορίσουμε προς τον λόφο του παλατιού.

Τα μέσα μεταφοράς έχουν δρομολόγια για εδώ, υπάρχει και τελεφερίκ, πρόσβαση με τα πόδια και φυσικά με αυτοκίνητο. Μεγάλη προσοχή όλες οι θέσεις στάθμευσης είναι ελεγχόμενες. Το τεράστιο παλάτι κατασκευάστηκε τον 13ο αιώνα με αρκετές μεταγενέστερες προσθήκες και αποτελούσε την έδρα των Ούγγρων βασιλέων.

Ολόκληρος ο λόφος είναι ένα σύμπλεγμα μεσαιωνικών μπαρόκ και αναγεννησιακών κτισμάτων, επισκέψιμος και ιδιαίτερα τουριστικός, Το παλάτι πλέον φιλοξενεί την Εθνική πινακοθήκη καθώς και το μουσείο ιστορίας. Η κατοικία του προέδρου της χώρας επίσης βρίσκεται εδώ και εάν είστε τυχεροί θα παρακολουθήσετε και την τελετή αλλαγής της φρουράς του. Μέρος του χώρου αυτού είναι και η εντυπωσιακή Καθολική εκκλησία του Αγίου Ματθαίου (14ος αιώνας) στο φρούριο των ψαράδων, μία πολύ όμορφη πλευρά οχυρώσεων του λόφου με την καλύτερη ίσως θέα στη πόλη.

Στο παλάτι και όλους τους χώρους του λόφου αφιερώσαμε αρκετή ώρα καθώς προσφέρεται για ατελείωτους περιπάτους ενώ δίνει την αίσθηση πως πρόκειται για την πιο "ακριβή" πλευρά της πόλης. Επόμενο αξιοθέατο πιο νότια και σε ένα μνημείο που ξεχωρίζει λόγω της στρατηγικής του θέσης. Πρόκειται για το φρούριο της Ακρόπολης Citadella με το πανύψηλο άγαλμα της Ελευθερίας του 1947 αφιερωμένο στην απελευθέρωση από τους Σοβιετικούς,

Η Ουγγαρία κατά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους βρέθηκε στην λάθος πλευρά της ιστορίας και μετά τη λήξη του Β΄ΠΠ περιήλθε στη σφαίρα της κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης. Οι Ούγγροι επαναστάτησαν μαζικά το 1956 αλλά στη δημοκρατία πέρασαν μόλις το 1989.

Εντυπωσιακή θέα και όμορφος χώρος για βόλτα, εδώ θα παρκάρω στις προκαθορισμένες θέσεις, θα αμελήσω να πληρώσω το αντίτιμο και όταν επέστρεψα μου είχε βεβαιωθεί κλήση ύψους 48€! Το παρκάρισμα ελέγχεται από ιδιωτική εταιρία και στα κατα τόπους γραφεία της εξοφλούνται τα υψηλά πρόστιμα!

΄Ετσι με αυτό το πρόστιμο θα τελειώσει η παραμονή μας στη Βουδαπέστη. Δεν επισκεφτήκαμε διάσημα μαγαζιά όπως το περίφημο New York café, και πολλά σημαντικά κτίρια και χώρους όπως η εμβληματική Όπερα. Επίσης δεν μπορώ να πω πως βρήκα κάτι ενδιαφέρον σε φαγητό. Στην Βουδαπέστη συμπερασματικά συναντήσαμε αρκετό πλούτο αλλά και φτώχεια, πανέμορφες περιοχές και μνημεία αλλά και παρατημένες γειτονιές και υπήρχε γενικά μια αίσθηση έντονου τοπικισμού ίσως εθνικισμού σε συνδυασμό με μια βιαστική Ευρωπαϊκή καπιταλιστική ανάπτυξη που άφησε πολλά κενά στη πορεία της. Αυτό μου δημιούργησε μια περίεργη αίσθηση από την επίσκεψή μου στην συγκεκριμένη πρωτεύουσα.

Συμπερασματικά, και οι δύο πόλεις είναι προσιτές στο ελληνικό ταξιδιωτικό κοινό, έχουν πολλά να προσφέρουν και ιδανικά ένα τριήμερο στην κάθε μια είναι ό,τι πρέπει. Περήφανα κληροδοτήματα βασιλικών ετών και αυτοκρατοριών, κατακτήσεων αλλά και παρακμής, πλήθος αρχιτεκτονικών μνημείων, ψήγματα σοβιετικής επιβολής και μιας ταχύτατης ανάπτυξης τον 20ο αιώνα συνθέτουν την εικόνα των δύο πόλεων, κατά την οποία, σύμφωνα με τη γνώμη μου, οι Τσέχοι έκαναν καλύτερη δουλειά!