Από το Ζάγκρεμπ όπου αφήσαμε το πρώτο μέρος του μεγάλου roadtrip μας συνεχίζουμε στον επόμενο προορισμό μας την πανέμορφη Σλοβενία και την πρωτεύουσά της, Λουμπλιάνα. Η απόσταση που θα διανύσουμε είναι μόλις 140 χλμ, που σημαίνει το μέγιστο δύο ώρες χαλαρής οδήγησης μέσα σε καταπράσινα τοπία. Το καύσιμο τόσο στην Κροατία όσο και στην Σλοβενία ελαφρώς οικονομικότερο από την Ελλάδα.
Την διέλευση των συνόρων την πραγματοποιήσαμε στο Obrežje - Bregana γρήγορα και με ελάχιστο έλεγχο. Η είσοδος στη χώρα ήταν ομαλότατη και το οδικό δίκτυο παρέμεινε πολύ καλό. Στη Σλοβενία χρησιμοποιούν ευρώ, μιλάτε ελεύθερα στα κινητά και για να κινούμαστε νόμιμα στο δρόμο προμηθευόμαστε βινιέτα είτε ηλεκτρονικά είτε σε μορφή αυτοκόλλητου σε τιμές ανάλογα με το όχημα και τη διάρκεια παραμονής, με ελάχιστη τη μηνιαία (δεν υπάρχει δηλαδή για weekend όπως στην Βουλγαρία). Ξεκούραστοι καθώς η διαδρομή ήταν σύντομη και εύκολη, θα μπούμε στη πόλη (την οποία έχουμε ξαναεπισκεφτεί) με ωραίες εικόνες και θα κατευθυνθούμε κεντρικά στο χώρο διαμονής μας. Στη Λουμπλιάνα σπανίζει η ελέυθερη στάθμευση, υπάρχει σύστημα που χωρίζει τη πόλη σε ζώνες και το αντίτιμο δίνεται είτε ηλεκτρονικά είτε σε μηχανήματα - όπως στο Ζάγκρεμπ. Οι τιμές ωστόσο είναι χαμηλές και αξίζει από το να ρισκάρετε μια κλήση. Το δωμάτιο μας στο πολύ ωραίο και κεντρικότατο Aparthotel cross street 4 κόστισε λόγω έκπτωσης μόλις 60€.
Η Λουμπλιάνα με περίπου 300,000 κατοίκους είναι μία από τις μικρότερες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, την διαρρέει ο ποταμός Λιουμπλιάνικα και το σύμβολό της, ο δράκος, συνδέεται με τον μύθο του Θησέα και της Αργοναυτικής εκστρατείας.
Η πόλη πραγματικά είναι πανέμορφη σε κάθε της γωνία με εντυπωσιακή μπαρόκ και αρτ νουβό αρχιτεκτονική και τόσο προσεγμένο αστικό τοπίο που προκαλεί θαυμασμό. Στο κέντρο της δεσπόζει ο καταπράσινος λόφος του ομώνυμου κάστρου του 11ου αιώνα. Εμείς θα περπατήσουμε σε όλα τα σημεία ενδιαφέροντος όπως η πλατεία Prešernov με τις τρείς γέφυρες, ο γραφικότατος πεζόδρομος Metodov, η γέφυρα των δράκων το πάρκο Zvezda, η πλατεία Δημοκρατίας, το πάρκο Τίβολι αλλά και όλες τις παραποτάμιες διαδρομές.
Χωρίς υπερβολή ομολογώ πως είναι μία από τις ωραιότερες και πιο τακτοποιημένες πόλεις που έχω επισκεφτεί και πραγματικά σε κάνει να ζηλεύεις την ποιότητα ζωής που έχουν εδώ στην καθημερινότητά τους οι πολίτες. Οι τιμές σε φαγητό καφέ κτλ είναι σε πολύ φυσιολογικά επίπεδα και δεν προβληματίζουν ενώ ο κόσμος είναι φιλικότατος, ευδιάθετος και μαζί του νιώθεις και εσύ ωραία. Εδώ τα κατάλοιπα του κομμουνισμού φαίνεται να έχουν εκλείψει παντελώς και επιπλέον δύσκολα θα χαρακτηριζόταν ως Βαλκάνια παρά μόνο με γεωγραφικούς όρους - και αυτό οριακά. Επειδή θα ακολουθήσει ξεχωριστό post για την Σλοβενία δεν θα περιγράψω περαιτέρω λεπτομέρειες για την πρωτεύουσά της στο παρόν και τα λοιπά μέρη που θα επισκεφτούμε στη χώρα θα τα αναφέρω επιγραμματικά.
Η επόμενη διανυκτέρευσή μας θα είναι στην λίμνη Bled με ενδιάμεση στάση στο γραφικό χωριό skofjia loka. Η Σκόφια Λόκα απέχει μόλις 23 χλμ από την Λουμπλιάνα, θα κινηθούμε σε μικρό επαρχιακό αλλά καλό δρόμο και ξεχωρίζει για την μεσαιωνική ομορφιά της και το κάστρο της.
Μετά από αυτόν τον ευχάριστο ενδιάμεσο σταθμό θα κινηθούμε 40 χλμ βόρεια προς τα σύνορα με Αυστρία. Η διαδρομή εκπληκτική, καταπράσινη με εντυπωσιακή φύση και ικανοποιητικό οδικό δίκτυο. Τελικός προορισμός η Λίμνη Μπλέντ, ένα σκηνικό απίστευτης ομορφιάς με το χαρακτηριστικό νησάκι με την εκκλησία στο κέντρο της Λίμνης αλλά και το φρούριο στον απότομο λόφο να μαγεύουν.
Εδώ θα διανυκτερεύσουμε σε ένα λίγο περίεργο αλλά καλό δωμάτιο Central Bled House, και πάλι λόγω προσφοράς στα 60€. Η λίμνη αποτελεί σπουδαίο τουριστικό προορισμό, οι τιμές είναι λίγο ανεβασμένες και συνήθως ο κόσμος αρκετός, ειδικά ΣΚ. Εμείς σταθήκαμε τυχεροί και απολαύσαμε το μέρος πιο ήσυχα. Επαναλαμβάνω θα ακολουθήσει post αναλυτικό για τις ομορφιές της Σλοβενίας.
Η συνέχεια του roadtrip μας θα είναι νότια διασχίζοντας κεντρικά όλη τη Σλοβενία για 150 χλμ, έτσι ώστε να ξαναμπούμε στην Κροατία αυτή τη φορά από τον μικρό συνοριακό σταθμό Petrina - Kupi, ακριβώς επάνω στον ποταμό Kupa, φυσικό σύνορο των δύο χωρών. Γραφικό πέρασμα, εύκολο και γρήγορο. Εδώ υπάρχει και ένα μικρό παλιό φρούριο που φιλοξενεί τοπικό μουσείο φυσικής ιστορίας.
Η πορεία μας θα συνεχιστεί νότια για 580 χλμ παράλληλα με τις Δαλματικές ακτές και διασχίζοντας ολόκληρη την Κροατία με επόμενο προορισμό την καστροπολιτεία του Ντουμπρόβνικ. Η διαδρομή στο κεντρικό εθνικό δίκτυο είναι καλή από θέμα οδοστρώματος αλλά λίγο βαρετή και μονότονη εκτός από τα σημεία που υπάρχει θέα προς την Αδριατική θάλασσα (από το ύψος της Ζαντάρ και έπειτα) και φυσικά όταν πλησιάζουμε στο Dubrovnik που θα απολαύσουμε τη θέα της θάλασσας αλλά και των νησιών της Κροατίας. Περίπου 65 χλμ πριν υπάρχει μία ιδιαιτερότητα στην διαδρομή καθώς παρεμβάλλεται της Κροατικής επικράτειας ένα μικρό παραθαλάσσιο κομμάτι γης 20 χιλιομέτρων της Βοσνίας, η πόλη Neum. Αυτό σημαίνει ότι στον δρόμο που κινούμαστε θα συναντήσουμε συνοριακό έλεγχο, θα οδηγήσουμε για 20 χλμ στο έδαφος της Βοσνίας και θα ξαναμπούμε στην Κροατία μετά απο λίγο! Η Neum είναι η μοναδική έξοδος της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης στη θάλασσα, αποτελεί τουριστικό προορισμό, είναι ταχέως αναπτυσσόμενη και οικονομική. Από ψηλα πάντως εμένα δεν με "τράβηξε".
Επιστροφή στη Κροατία και θα φτάσουμε αργά μεσημέρι μέσω ενός μικρού τούνελ που μας καλοσωρίζει στα Κροατικά στο Ντουμπρόβνικ. Θα μείνουμε στο πολύ καλό Villa Dard με κόστος πάλι σε προσφορά 80€.
Το Ντουμπρόβνικ έχει περίπου 42,000 κατοίκους, υπήρξε για αιώνες το σημαντκότερο λιμάνι της Αδριατικής μετά τη Βενετία, υπάρχουν ενδείξεις ότι ιδρύθηκε από Αρχαίους 'Ελληνες ναυτικούς και ολόκληρη η παλιά πόλη αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονμομιάς της UNESCO από το 1979.
Η πόλη χωρίζεται στην παλιά εντός των τοιχών η οποία φαίνεται πανοραμικά από τον δρόμο προς τις ακτές με τα τείχη της να ακουμπούν την θάλασσα, και στη νέα που είναι χτισμένη αμφιθεατρικά και ανισόπεδα πέριξ. Η υψομετρική διαφορά είναι αρκετά μεγάλη και η μετακίνηση με όχημα εάν έχει κίνηση δύσκολη, το παρκάρισμα σχεδόν αδύνατον και τα πάρκινγκ ακριβά. Εάν έχετε αντοχές ετοιμαστείτε για αρκετές διαδρομές με τα πόδια. Η νέα πόλη εξυπηρετεί καθαρά τις τουριστικές απαιτήσεις σε διαμονή και η όλη ομορφιά βρίσκεται φυσικά στην εντός τειχών εντυπωσιακή παραθαλάσια καστροπολιτεία. Εκεί λοιπόν θα κατευθυνθούμε δίχως καθυστέρηση κατεβαίνοντας άπειρα στενά δρομάκια και σκαλοπάτια ανάμεσα από τουριστικές ιδιοκτησίες. Η θέα μας προδιαθέτει για τις εικόνες που θα συναντήσουμε καθώς το σκηνικό με τα επιβλητικά συμπαγή τείχη και τις παραδοσιακές πορτοκαλί στέγες με φόντο τη θάλασσα είναι άκρως εντυπωσιακή.
Κάθε πλευρά της έχει έχει Πύλη εισόδου, εμείς θα εισέλθουμε μέσω της Buza Gate στο βόρειο τείχος. Από εδώ για να βρεθούμε στο κυρίως επίπεδο θα κατεβούμε λιθόστρωτα εντυπωσιακά σκαλιά με πανοραμική θέα.
Βρισκόμενοι πλέον στην καρδιά της πόλης και στο δρόμο Stradun που την τέμνει, μας περιτριγυρίζουν εντυπωσιακά κτίρια γοτθικού, μπαρόκ, αναγεννησιακού και μεσαιωνικού ρυθμού καθένα από αυτά ξεχωριστής ιστορίας και ομορφιάς. Πραγματικά δεν ξέρεις πού να πρωτοκοιτάξεις. Στην ενετική πλατεία με την εκκλησία του Αγίου Βλασίου του 18ου αιώνα και τον πύργο ρολόι θα απολαύσουμε ένα ποτό για να χαλαρώσουμε και να πάρουμε ανάσες έτσι ώστε να εξερευνήσουμε όσο μεγαλύτερο κομμάτι της μπορούμε.
Συνεχίζουμε λοιπόν με τυχαίες διαδρομές μέσα στα στενά και συναντούμε το παλάτι του Ρέκτορα του 14ου αιώνα, τον μπαρόκ Καθεδρικό Ναό, την εκκλησία του Αγίου Ιγνατίου με τα διάσημα σκαλοπάτια, την ανατολική μεριά - Πύλη Ponte - και το λιμάνι της πόλης, τη πηγή του Ονούφριου και θα βγούμε από την Πύλη Pile στα Δυτικά τείχη. Φυσικά σε όλες μας τις διαδρομές θα συναντήσουμε κάθε λογής καταστήματα, μαγαζάκια σουβενίρ, εστιατόρια μπαρ και κρυμμένες εισόδους που οδηγούν σε γραφικές τοποθεσίες με τραπεζάκια για καφέ - ποτό. Ειλικρινά κάθε γωνιά της παλιάς πόλης κρύβει μία ομορφιά και ένα κομμάτι ιστορίας.
Από εκεί θα μεταβούμε στο Δυτικό λιμανάκι και στο φρούριο Lovrijenac που προσφέρει φοβερή θέα. Εδώ να σημειώσω ότι το Ντουμπρόβνικ αν και υπήρξε πάντα σπουδαίος τουριστικός προορισμός, η φήμη του εκτοξεύθηκε όταν χρησιμοποιήθηκε για τα γυρίσματα της σειράς Game of thrones. Υπάρχουν τουριστικοί οδηγοί που θα σας υποδείξουν που ακριβώς γυρίστηκαν διάσημες σκηνές της σειράς και υπάρχει και αποκλειστικό κατάστημα με είδη της. Γενικά οι τιμές μου φάνηκαν υψηλές όπως θα περίμενε κανείς σε ένα διάσημο τουριστικό προορισμό.
Θα επιστρέψουμε στο κατάλυμά μας για ξεκούραση και θα ξαναβγούμε αργότερα για βραδυνή βόλτα στα φωτισμένα λίθινα δρομάκια της καστροπολιτείας.
Την επόμενη ημέρα νωρίς το πρωί και πριν την αναχώρησή μας θα κάνουμε tour επάνω στα τείχη με κόστος 20€ ανά άτομο και θα χρειαστούν σίγουρα δύο ώρες διαθέσιμες. Η αφετηρία βρίσκεται ακριβώς στη είσοδο της Pile Gate όπου θα ανεβούμε στα τείχη. Η διαδρομή αφορά όλη τη περίμετρο, είναι ανεμπόδιστη και πραγματικά αξίζει κατά την άποψή μου το ακριβό εισιτήριο. Από εδώ θα παρατηρήσουμε τις παραλίες που βρίσκονται τριγύρω του κάστρου, τη νήσο Λόκρουμ, θα επισκεφτούμε τα παρατηρητήρια και τα γωνιακά φρούρια, θα ανακαλύψουμε μυστικά περάσματα με μαγαζάκια στα βράχια εκτός των τοιχών και φυσικά θα απολαύσουμε τη θέα. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους.
'Επειτα από ένα γεμάτο 2ωρο βόλτας στα τείχη της πόλης με πολύ ήλιο θα αναχωρήσουμε και από το Dubrovnik με κατεύθυνση 40 χλμ νότια οδηγώντας ακόμα παραθαλάσσια με προορισμό το συνοριακό σταθμό Karasovici - Debeli, σύνορα Κροατίας - Μαυροβουνίου.
Εκεί με μικρή καθυστέρηση λόγω κίνησης θα αλλάξουμε χώρα και πλέον έχουμε μπροστά μας ακόμη 55 χλμ εντυπωσιακής διαδρομής για τον προορισμό διανυκτέρευσής μας, το Κότορ ( ή Κοτόρ). Την διαδρομή αυτή την χαρακτηρίζω έτσι καθώς βρισκόμαστε πλέον στην λιμνοθάλασσα του Κοτόρ, ένα φιόρδ ουσιαστικά εντυπωσιακού συνδυασμού υψηλών ορεινών όγκων, νερού και φύσης που σίγουρα μας ενθουσιάζει, παρόλο που δεν είναι τόσο άνετη λόγω οδοστρώματος και στροφών. Στον δρόμο αξίζει μία στάση στο Περάστ και στη νησίδα με την εκκλησία της Παναγίας του βράχου.
Στο Μαυροβούνιο δεν υπάρχουν διόδια (εκτός ενός τούνελ που δεν βρίσκεται στη διαδρομή μας), χρειάζεστε πράσινη κάρτα αυτοκινήτου (εκτός ΕΕ), δεν μιλάτε ελεύθερα στα κινητά (roaming), όμως χρησιμοποιεί ευρώ μέσω ειδικής συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή 'Ενωση.
Το Κοτόρ έχει περίπου 14,000 κατοίκους, εικάζεται ότι ιδρύθηκε από Αρχαίους 'Ελληνες άποικους - επίσημα από τους Ρωμαίους - αποτέλεσε αργότερα σημαντικό Ενετικό λιμάνι, ανακήρυξε τη ανεξαρτησία του από τη Σερβία μόλις το 2006 και όλη η παλιά πόλη αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO (1979)
Η εικόνα κατά την είσοδο στη πόλη θυμίζει παραλιακή τουριστική ελληνική πόλη με παραλιακό δρόμο, μαρίνα για σκάφη, παραλιακά μαγαζιά ενώ θα βρούμε εύκολα το κεντρικό ξενοδοχείο μας Tianis με κόστος διαμονής μόλις 50€. Από το δωμάτιό μας έχουμε θέα τα βόρεια τείχη της καστροπολιτείας και διαθέτει υπαίθριο χώρο στάθμευσης. Η βόλτα μας θα ξεκινήσει κατευθείαν και θα κατευθυνθούμε στη Κεντρική Πύλη της παλιάς πόλης.
Τρείς οι πύλες που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία σε κάθε πλευρά των τοιχών. Η πρώτη εντύπωση είναι ενός "μικρού" και πιο "φτωχικού" Ντουμπρόβνικ. Ομολογώ πάντως πως η εικόνα των τοιχών που καθρεφτίζονται στα νερά της τάφρου σε συνδυασμό με τους ορεινούς όγκους πάνω από τη πόλη είναι εντυπωσιακή. Ενετικές λίθινες βαριές κατασκευές παντού, λιθόστρωτα δρομάκια, κεντρική πλατεία με πύργο ρολόι και εκκλησίες, όλα εκεί!
Θα κάνουμε βόλτα τυχαία στα στενά όπου θα συναντήσουμε αρκετές γάτες (λειτουργεί και μουσείο), μαγαζάκια σουβενίρ, ωραία μπαράκια, τον Καθεδρικό ναό του 12ου αιώνα, την Σερβική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, εστιατόρια αλλά και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ο κόσμος μας φάνηκε πολύ φιλόξενος και ευγενικός προς τους τουρίστες, κάτι πάντα θετικό.
Στην βορειοδυτική γωνία της πόλης και κοντά στη βόρεια πύλη ξεκινάει και μονοπάτι προς το παλαιό φρούριο σε υψόμετρο 800 μέτρων. Στην αφετηρία υπάρχει σημείο έκδοσης εισιτηρίων το οποίο όμως δεν λειτουργούσε οπότε περάσαμε δωρεάν. Η ανάβαση είναι απαιτητική, θέλει λίγο προσοχή και διαρκεί με ταχύ βήμα περίπου 1 ώρα. Στη διαδρομή θα συναντήσουμε την εκκλησία της Παναγίας όπου είναι και το πρώτο σημείο με ωραία θέα, αν και χαμηλά σε υψόμετρο ακόμα. Δυστυχώς εμείς ανεβήκαμε με πολύ ήλιο κάτι που μας δυσκόλεψε παραπάνω. Τελικά φτάνουμε μέσα από ερείπια και μισογκρεμισμένες πύλες στο Βυζαντινό κάστρο του 6ου αιώνα, του Αγίου Ιωάννη ή απλά του Κοτόρ.
Υπάρχουν ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για να παρατηρήσει κανείς όσο αφορά το κάστρο όμως η φανταστική θέα κλέβει τη παράσταση. Πανοραμική άποψη τόσο της πόλης όσο και του κόλπου (φιόρδ) του Κοτόρ. Πραγματικά αποζημιώνει την προσπάθεια και την κούραση κατά την ανάβαση. Εδώ θα περάσουμε αρκετή ώρα να ξεκουραστούμε και να θαυμάσουμε το τοπίο. Σημαντικό να έχετε νερό μαζί σας.
Η κατάβαση φυσικά θα μας φανεί αστεία μετά από αυτό και θα επιστρέψουμε στο κατάλυμά μας για "ανασυγκρότηση". Αργά το απόγευμα θα βγούμε και πάλι για βόλτα τόσο εκτός όσο και εντός των τοιχών. Θα περπατήσουμε από τη βόρεια πλευρά και την συμπαθητική παραλία της πόλης, παραθαλάσσια προς νότο μέσα στον μώλο και όσο μας επιτρέπει να βλέπουμε τον κόλπο στο ύψος ενός αρχαίου ρωμαϊκού οικισμού.
Ωραία ατμόσφαιρα καλοκαιρινού προορισμού χωρίς βέβαια ιδιαίτερες απαιτήσεις. Στην επιστροφή θα ξαναμπούμε στη παλιά πόλη, θα φάμε στη Pizzeria Pronto και βραδυνό ποτό στη πολύ ατμοσφαιρική Pub "Old Town" Kotor με τραπεζάκια σε γραφικό λίθινο δρομάκι. Οι τιμές γενικά σε ότι πήραμε αρκετά ικανοποιητικές. Κατά την επιστροφή μας θα παρατηρήσουμε ένα πολύ ενδιαφέρον νυχτερινό μαγαζί σκαρφαλωμένο στα βόρεια τείχη της πόλης, το Citadela που όμως δεν δεχόταν πελάτες λόγω εκδήλωσης αλλά και ένα κτίριο βγαλμένο κυριολεκτικά από την εποχή της μεγάλης Γιουγκοσλαβίας.
Επιστρέφοντας στο δωμάτιο θα σταματήσουμε για ένα τελευταίο ποτό στο LAV gastro bar και πίσω για ξεκούραση. Η αίσθηση που μας άφησε το Κοτόρ είναι ενός μέρους με ενδιαφέρουσα ιστορία, φοβερή τοποθεσία, πολύ ευγενικός κόσμος και ένας συνολικά καλός οικονομικός προορισμός. Την επόμενη ημέρα θα φάμε πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο και θα ετοιμαστούμε για αναχώρηση. Οι πρωινές ώρες στη τοποθεσία μας προσφέρουν ένα γαλήνιο και όμορφο ξεκίνημα τόσο λόγω της θέας, του καιρού όσο και της ηρεμίας που γενικά επικρατεί. Θα κάνουμε κάποιες αγορές στο Aroma Grocery Market σε πολύ χαμηλές τιμές σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει. Αναχώρηση προς νότο με σκοπό να διασχίσουμε - και θα δούμε εάν θα μείνουμε - την Αλβανία. Η διαδρομή εντός Μαυροβουνίου έως τον συνοριακό σταθμό Muriqan είναι 95 χλμ σε ικανοποιητικό δρόμο με αρκετό ενδιαφέρον καθώς περνάμε από παραθαλάσιες Αδριατικές τοποθεσίες και διάφορα χωριά και πόλεις (και από τη Μπούντβα). Θα σταματήσουμε σε δύο μέρη, στο νησάκι Sveti Stefan και στη πόλη Bar στην ορθόδοξη εκκλησία Jovan Vladimir.
Στα σύνορα συναντούμε ένα μικρό τελωνειακό σταθμό και θα περάσουμε με το σχετικό έλεγχο χωρίς καθυστέρηση. Στην Αλβανία πλέον βρισκόμαστε στο ύψος της Λίμνης Σκόδρα, οδηγούμε παράλληλα του ποταμού Μπούνα και οι πρώτες εικόνες από το σημείο εισόδου περιλαμβάνουν τα εξής: έναν φλεγόμενο κάδο, ένα καρότσι με γαϊδουράκι στην άσφαλτο, ένα τζαμί, ασοβάτιστα χαμηλά σπίτια με δεξαμενές νερού, πολλά φτηνά βενζινάδικα και πλούσιο φυσικό τοπίο. Στην Αλβανία δεν μιλάτε ελεύθερα στο κινητό, απαιτείται πράσινη κάρτα αυτοκινήτου, δεν υπάρχουν διόδια ή βινιέτα, το καύσιμο αρκετά πιο οικονομικό από την Ελλάδα και το οδικό δίκτυο πλην μερικών εξαιρέσεων, κακό. Ουσιαστικά ο δρόμος που ακολουθήσαμε διασχίζει όλη τη χώρα από την Δυτική μεριά και από Βορρά προς Νότο και θα περάσουμε από διάφορα σημεία αναφοράς όπως το Δυρράχιο, το Φιέρι, το Τεπελένι και το Αργυρόκαστρο. Ο δρόμος αυτός δεν περνάει απο τη πρωτεύουσα, τα Τίρανα. Αρχικά θέλαμε να επισκεφτούμε το γραφικό παραδοσιακό οικισμό Μπεράτ και ίσως να διανυκτερεύαμε στο ιστορικό Τεπελένι ή στη πόλη του Αργυροκάστρου. Τι μας έκανε να αλλάξουμε γνώμη; Το άγχος που μας προκάλεσε η οδηγική συμπεριφορά στους δρόμους. Παρόλο πως ούτε εμείς φημιζόμαστε για την οδηγική συμπεριφορά μας, εδώ τα πράγματα ξεφεύγουν. Πολύ επικίνδυνοι ελιγμοί, απότομα σταματήματα ακόμα και στην αριστερή λωρίδα Εθνικής οδού, καμία σηματοδότηση και έξω από το Αργυρόκαστρο σε πολύ μεγάλη οδό υψηλής ταχύτητας, ένας γαϊδουράκος που είχε λυθεί κινούταν αντίθετα προς εμάς, στην άσφαλτο. Δυστυχώς ενώ πραγματικά θα ήθελα να μείνουμε ένα βράδυ, καταλήξαμε να θέλουμε να φύγουμε από αυτό το οδικό δίκτυο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Πάντως ομολογώ πως το φυσικό τοπίο ειδικά προς Ελλάδα και στα σημεία που συναντούμε τον Αώο ποταμό είναι πολύ όμορφο.
'Επειτα από πέντε ώρες θα έχουμε διασχίσει ολόκληρη την Αλβανία και θα φτάσουμε στο συνοριακό σημείο Κακαβιά - Κτίσματα. Εκεί θα δεχτούμε ενδελεχή και αυστηρό έλεγχο από τους Αλβανούς αστυνομικούς τόσο ατομικά όσο και στο αυτοκίνητο και στη συνέχεια θα δούμε τον ψηλό πύργο του τελωνείου της Ελλάδας που σηματοδοτεί την επιστροφή στη χώρα μας.
Εδώ να τονίσω σε αντίθεση με το τελωνειακό σταθμό που φαίνεται ωραίος, το μοναδικό stop καφέ που υπάρχει είναι απελπιστικά τριτοκοσμικό και οι τουαλέτες αηδιαστικές, μην σταματήσετε για κανένα λόγο εκτός εάν έχει αλλάξει ή φτιαχτεί. Το ταξίδι μας θα συνεχιστεί με δύο ακόμα διανυκτερεύσεις, στα πανέμορφα Ιωάννινα και Τρίκαλα πριν την επιστροφή μας στη Αθήνα.
'Ενα roadtrip - εμπειρία που τα είχε όλα, ωραίες εικόνες, νέες χώρες εντός και εκτός ΕΕ, αναποδιές και εκπλήξεις, πολλά χιλιόμετρα (αγγίξαμε τα 4.000 χλμ) χορταστικές διαδρομές καλύπτοντας ένα σημαντικό κομμάτι των κεντρικών και δυτικών Βαλκανίων. Σε μελλοντικό μου Post και αφού επισκεφθώ περισσότερες χώρες στη χερσόνησο (και Ανατολικά) θα παρουσιάσω τη δική άποψη σχετικά με το κατά πόσο στη σύγχρονη εποχή διατηρούνται δεσμοί ανάμεσα στις χώρες των Βαλκανίων. Μην σας σταματάει ο τύπος του αυτοκινήτου, οι μεγάλες διαδρομές, οι περιορισμοί στη διάρκεια ή στα οικονομικά. Κάντε σωστή προετοιμασία και απλά ξεκινήστε να ταξιδεύετε!
Comments