Υπάρχουν μέρη στην Ευρώπη που φαίνονται τόσο ξένα ή τόσο διαφορετικά αλλά καταφέρνουν να τραβούν με ένα περίεργο τρόπο το ενδιαφέρον του ταξιδιώτη. Ένα από αυτά είναι και η ευρύτερη ιστορική περιοχή της Νότιας Βαυαρίας στην Γερμανία.
Θα ξεκινήσω από Μόναχο αρχές Νοεμβρίου με τρένο (DB) προς Βαυαρικές Άλπεις και το χωριό Oberammergau, μία διαδρομή περίπου 90 χλμ. και κόστος εισιτηρίου περίπου 25€. Η διαδρομή χωρίς ιδιαιτερότητες στην αρχή αλλά πιο ενδιαφέρουσα όσο πιο Νότια κινούμαστε και πληθαίνουν τα πανέμορφα Αλπικά τοπία. Έπειτα από μία μετεπιβίβαση στο Murnau σε λεωφορείο για τα τελευταία 20 χλμ λόγω έργων στο σιδηροδρομικό δίκτυο, θα φτάσω στον πρώτο μου προορισμό. Από τον σταθμό τρένων - λεωφορείων θα περπατήσω περίπου 10 λεπτά μέχρι το κέντρο.
Το Oberammergau είναι ένα παραδοσιακό μικρό χωριό, ουσιαστικά είναι Δήμος και εδώ αναφέρομαι στο ομώνυμο και πιο βασικό χωριό. Θα μείνω στο πιο κεντρικό ξενοδοχείο το οποίο αποτελεί και αξιοθέατο από μόνο του.
Αυτό που πρόσεξα πρώτο περπατώντας προς το ξενοδοχείο είναι η μοναδικότητα των μεσαιωνικών ζωγραφισμένων και ανθοστολισμένων σπιτιών. Εντυπωσιακές ζωγραφιές σε κάθε τοίχο αναπαριστώντας κυρίως χριστιανικά θρησκευτικά δρώμενα, εικόνες αλλά και ιστορίες παραμυθιών. Αποτελεί παράδοση να διακοσμούν τα σπίτια και τα κτίριά τους με ζωγραφιές τέτοιου τύπου καθώς και με διάφορα φυτά και λουλούδια σε έντονα χρώματα, κυρίως "κρεμαστά" στα παράθυρα. Εδώ πραγματικά ταιριάζει ο ταξιδιωτικός χαρακτηρισμός, παραμυθένιο μέρος! Επίσης λόγω του καλού καιρού είχε αρκετό κόσμο και οι καφετέριες και τα εστιατόρια που είχαν καθίσματα έξω ήταν γεμάτα κόσμο. Ημερήσιοι εκδρομείς!
Ένα ακόμα το οποίο μου έκανε εντύπωση είναι τα πολλά καταστήματα με έργα ξυλογλυπτικής. Η περιοχή φημίζεται για τους ξυλογλύπτες της και αξίζει μία βόλτα στις εκθέσεις τους και τις εντυπωσιακές βιτρίνες. Τα θέματα είναι και εδώ κυρίως χριστιανικά και φυσικά εμπνευσμένα από την πανίδα και τα αξιοθέατα της περιοχής.
Το θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονο παντού με αποκορύφωμα την αναπαράσταση των Παθών του Χριστού. Πρόκειται για ένα τεράστιο θεατρικό έργο που αποτελεί παράδοση 400 ετών καθώς το 1634 το Ομπεραμεργκάου χτυπήθηκε από τη βουβωνική πανούκλα που οδήγησε τους κατοίκους να υποσχεθούν ότι θα αναπαριστούν τα Πάθη του Χριστού κάθε δέκα χρόνια σε περίπτωση που λάβει τέλος η επιδημία, όπως και έγινε, με τελευταία αναπαράσταση το 2022. Το έργο απασχολεί σχεδόν το σύνολο της περιοχής, υπάρχει κλειστό αμφιθέατρο γι' αυτό το σκοπό, όλοι φορούν παραδοσιακά κοστούμια, ενώ εκείνη τη περίοδο ο τουρισμός εκτοξεύεται.
Αυτό όμως που ξεχωρίζει περισσότερο κατά τη γνώμη μου είναι η τοποθεσία και η φυσική ομορφιά. Το χωριό είναι αρμονικά απλωμένο στον φυσικό του περίγυρο, ρυάκια διαπερνούν σπίτια και δρόμους, υπάρχει ποτάμι, βοσκότοποι με γκαζόν, φάρμες με άλογα και στο βάθος οι πρώτοι κατάφυτοι ορεινοί όγκοι των Άλπεων. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους.
Οι διαδρομές - περίπατοι στη φύση είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την καθημερινότητα των ντόπιων καθώς υπάρχουν σηματοδοτημένες διαδρομές για πεζούς και ποδήλατα. Επίσης η διαμονή ενδείκνυται και για βάση χειμερινών σπορ καθώς υπάρχει και χιονοδρομικό κέντρο. Συμβουλή από ντόπιους, μεγάλη προσοχή στους περιπάτους ψηλά στα βουνά καθώς ο καιρός είναι πολύ ευμετάβολος και υπάρχει κίνδυνος εγκλωβισμού ή απροσανατολισμού!
Εγώ θα μείνω σε πιο πεδινά επίπεδα και θα ακολουθήσω σαν προπόνηση τρέχοντας τον ποταμό Ammer μέσα από το χωριό έως το κοντινό Ettal για να δω από κοντά το ομώνυμο φημισμένο Αββαείο. Εντυπωσιακή μπαρόκ εκκλησία του 14ου αιώνα με έναν τεράστιο τρούλο να δεσπόζει από απόσταση. Το εσωτερικό εξίσου εντυπωσιακό ενώ λειτουργεί καφέ με τοπικά γλυκίσματα, βιβλιοπωλείο και αποστακτήριο λικέρ, νομίζω και μπύρας!! Τα τοπικά λεωφορεία έχουν συχνές διαδρομές από και προς Oberammergau - Ettal και λόγω της μικρής απόστασης σίγουρα αξίζει μία επίσκεψη στο Αββαείο.
Πίσω πάλι από την κοιλάδα και με οδηγό το ποτάμι ξανά στο ξενοδοχείο. Πλέον έχει βραδιάσει, το κρύο είναι αρκετό και η εικόνα έχει αλλάξει καθώς το χωριό έχει σχεδόν ερημώσει!! Κόσμος υπάρχει μόνο στους εσωτερικούς χώρους των ξενοδοχείων-εστιατορίων και σε ελάχιστα μαγαζιά που παραμένουν ανοιχτά. Εντύπωση μου έκανε ότι σε ένα τόσο μικρό μέρος υπάρχουν δύο παρακαλώ ελληνικά εστιατόρια! Επίσης περίπου μετά τις 19:00 δεν υπάρχουν συγκοινωνίες ούτε ταξί. Για φαγητό θα προτιμήσω βιετναμικό εστιατόριο λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μου (Dumpling & Sushi), όπου και θα μείνω αρκετά ικανοποιημένος από ότι έφαγα.
Την επόμενη μέρα και ενώ τα πρώτα χιόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους στα βουνά, θα επιβιβαστώ στην ίδια γραμμή λεωφορείου που κατευθύνεται νότια στο Ettal και κατά την επιστροφή του προς τα δυτικά περνάει από ένα ακόμα εντυπωσιακό αξιοθέατο, το Ανάκτορο Linderhof. Υπόψιν πολλά ξενοδοχεία συμπεριλαμβάνουν στην τιμή του δωματίου μία κάρτα που προσφέρει κάποιες δωρεάν διαδρομές για τις μετακινήσεις των πελατών τους στα τοπικά αξιοθέατα.
Πρόκειται για ένα πανέμορφο Ανάκτορο του 19ου αιώνα του ιδιότροπου βασιλιά Λουδοβίκου Β΄ ο οποίος είχε εμμονή με τα υπερβολικής χλιδής ανάκτορα και θαύμαζε απεριόριστα τον Λουδοβίκο ΙΔ (τον Βασιλιά Ήλιο) της Γαλλίας (Βερσαλλίες), τον συνθέτη Βάγκνερ καθώς και κάθετί αρχαιοελληνικό. Επίσης λέγεται ότι ήταν επίσημα ψυχικά ασθενής ενώ με τον καιρό απομακρύνθηκε από όλους και προτίμησε την απομόνωση στα παλάτια που κατασκεύασε. Το τέλος του τραγικό καθώς πνίγηκε σε μία λίμνη, παρόλο βέβαια που υπήρξε δεινός κολυμβητής. Χαρακτηριστικότερο όλων το Κάστρο Neuschwanstein (αυτό στο logo της Disney) το οποίο βρίσκεται ανατολικότερα του Linderhof σε απόσταση περίπου 50 χλμ.
Το λεωφορείο για το Linderhof σταματάει χαμηλά σε χώρο στάθμευσης και περπατώντας ανηφορικά φτάνω στο σημείο έκδοσης εισιτηρίων. Η υπάλληλος ευγενική και εξυπηρετική, το εισιτήριο κόστισε 10€, ενώ θα βρείτε WC και κατάστημα αναμνηστικών και καφέ - μίνι μάρκετ. Θα ακολουθήσω μία διαδρομή μέσα σε δάσος από σηματοδοτημένα μονοπάτια για να φτάσω στο Παλάτι. Η επίσκεψη γίνεται αυστηρά μόνο σε γκρουπ με ξεναγό.
Το Παλάτι μικρό, τοποθετημένο αρμονικά μέσα στο φυσικό τοπίο δημιουργεί φανταστικές εικόνες αν και λόγω της εποχής τα αγάλματα ήταν σκεπασμένα για προστασία από το ψύχος και το χιόνι. Η αλήθεια είναι ότι τα χρυσά αγάλματα και το σιντριβάνι που λειτουργεί την θερινή περίοδο προσδίδουν ακόμα περισσότερη ομορφιά στο μέρος.
Αφού μας οργάνωσαν σε ένα μικρό γκρουπ, η ξεναγός μας οδήγησε στην είσοδο του Παλατιού. Δυστυχώς εκεί μας ενημέρωσε ότι απαγορεύεται αυστηρά η φωτογράφηση και η βιντεοσκόπηση εντός. Πολύ κρίμα διότι αυτό που ακολούθησε ήταν πραγματικά μοναδικό. Μικρά θεματικά δωμάτια απίστευτης χλιδής και πολυτέλειας διαδέχονται το ένα το άλλο. Δωμάτια με αρχαιοελληνικές τοιχογραφίες, χρυσά δωμάτια, με χίλια κεριά και καθρέφτες, με έπιπλα από υλικά από όλο τον κόσμο, πίνακες, πανάκριβα υφάσματα και πολλά ακόμα. Ιδιαίτερο σημείο το τραπέζι που έτρωγε ο βασιλιάς το οποίο αναδύεται με τροχαλίες από το πάτωμα έτοιμο σερβιρισμένο έτσι ώστε να μην έρχεται σε καμία επαφή με τους υπηρέτες! Στο χώρο του Παλατιού ο Βασιλιάς κατασκεύασε μέχρι και τεχνητή σπηλιά (η σπηλιά της Αφροδίτης) με νερό για να χαλαρώνει κάνοντας βαρκάδα! Το συγκεκριμένο Παλάτι αν και μικρό έχει το πιο εντυπωσιακό εσωτερικό που έχω επισκεφτεί.
Επιστροφή στο Oberammergau για έναν ατμοσφαιρικό βραδινό περίπατο σε απόλυτη ησυχία και μπόλικο κρύο. Για φαγητό θα επιλέξω το εστιατόριο του ξενοδοχείου για παραδοσιακό γερμανικό σνίτσελ. Γενικά οι μερίδες εδώ κυμαίνονται στα 16-18 ευρώ, η ποσότητα επαρκής, ενώ σχεδόν κάθε μπύρα που δοκίμασα ήταν εξαιρετική.
Επόμενος προορισμός η μεγαλύτερη και πιο διάσημη πόλη της περιοχής το Γκάρμις-Παρτενκίρχεν (Garmisch-Partenkirchen). Από το Oberammergau ξεκινούν λεωφορεία κάθε δύο ώρες, η διαδρομή διαρκεί μία ώρα και το κόστος του εισιτηρίου ανέρχεται στα 15€.
Το Γκάρμις-Παρτενκίρχεν, μία ανάσα από τα σύνορα με την Αυστρία, αποτελεί κατεξοχήν χειμερινό τουριστικό προορισμό καθώς φημίζεται για τα χιονοδρομικά του κέντρα και την παράδοσή του στο σκι. Άλλωστε έχει φιλοξενήσει και τους πρώτους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες που περιλάμβαναν αλπικό σκι, το 1935. Επίσης σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το ψηλότερο βουνό της Γερμανίας, το Zugspitze, σε υψόμετρο 2.962 μέτρων καθώς και ένα εντυπωσιακό υδάτινο φαράγγι το Partnach Gorge.
Η βόλτα μου θα ξεκινήσει στην κεντρικότατη πλατεία Richard Strauss με το σιντριβάνι του χορού της Σαλώμης, της Ηλέκτρας και της Δάφνης, εμπνευσμένο από τις ομώνυμες όπερες του Βαυαρού ρομαντικού συνθέτη ο οποίος διατηρούσε κατοικία εδώ αλλά και άφησε και την τελευταία του πνοή το 1949. Θα κινηθώ δυτικά σε παραδοσιακούς πεζοδρομημένους οδούς όπου βρίσκουμε τα γνωστά πλέον παραδοσιακά ζωγραφιστά κτίρια, πολλά μαγαζιά με σουβενίρ, ωραία καφέ και εστιατόρια αλλά και απλά καταστήματα κάθε λογής. Θα επισκεφτώ την πολύ όμορφη καθολική εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου, ενώ το σκηνικό της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, τα ρυάκια με πάπιες και τα ποτάμια που διαρρέουν την πόλη σε συνδυασμό με το φόντο των χιονισμένων Αλπικών ορεινών όγκων με κάνουν να απολαμβάνω το τοπίο∙ ακόμα δε περισσότερο όταν άρχισε να χιονίζει ελαφρώς.
Συνέχεια στην παλιά περιοχή της πόλης ανατολικά της πλατείας και προς το βουνό Wank. Εκεί θα σταματήσω στο παρεκκλήσι του 17ου αιώνα Sebastianskircherl ενώ ακριβώς δίπλα υπάρχει πάρκο - παλιό κοιμητήριο με διαφόρων μεγεθών ιστορικές καμπάνες ως εκθέματα. Λίγες ανάσες και συνεχίζω ανηφορικά στον ιστορικό δρόμο Ludwigstraße. Εδώ η αρχιτεκτονική εντυπωσιάζει και η ρετρό ατμόσφαιρα με μικρά παραδοσιακά καφέ με τοπικά γλυκίσματα και ξενώνες τύπου πανδοχείου σε ταξιδεύουν σε άλλη εποχή. Κεντρικά δεσπόζει η καθολική εκκλησία του 14ου αιώνα της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Ανεβαίνοντας λίγο ακόμα υψομετρικά θα συναντήσω σχεδόν στις παρυφές του δάσους του βουνού ωραίες μικρές πλατείες, παραδοσιακά ξύλινα κτίσματα ενώ γίνεται σαφές ότι όλοι εδώ ασχολούνται με τα χειμερινά αθλήματα.
Ώρα για επιστροφή κατηφορίζοντας αντίστροφα την διαδρομή προς τον σιδηροδρομικό - λεωφορειακό σταθμό. με σκοπό να επιβιβαστώ σε λεωφορείο της εταιρίας Flixbus η οποία εξυπηρετεί τις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες με προορισμό το Innsbruck της Αυστρίας.
Δυστυχώς δεν κατάφερα να επισκεφθώ όλες τις τοποθεσίες που θα ήθελα στη περιοχή, επιφυλάσσομαι όμως να τα καταφέρω σε δεύτερη επίσκεψη και να σας τα παρουσιάσω. Συμπερασματικά τα μέρη που επισκέφθηκα αποτελούν παραδοσιακά δείγματα Αλπικής ομορφιάς, με τον πρώτο λόγο να τον έχει η ίδια η φύση. Μπορεί κάποιος που δεν είναι λάτρης των χειμερινών σπορ (όπως εγώ) να μην βρίσκει ιδιαίτερο λόγο να βρεθεί σε αυτά τα μέρη, θα διαψευστεί όμως ευχάριστα εάν επιλέξει να περιηγηθεί στην ευρύτερη περιοχή! Απολαύστε λοιπόν παραμυθένια κυριολεκτικά κάστρα, υπέροχη φύση, οργανωμένα χιονοδρομικά, μουσική ιστορία, παραδοσιακή αρχιτεκτονική και ξυλογλυπτική στα χνάρια ενός ημίτρελου Βασιλιά στο νοτιότερο άκρο της Γερμανίας!!
Comments